پایگاه
خبری فولاد ایران
- مطالعات نشان می‌دهند که رشد اقتصادی (مثبت) باعث افزایش نشاط
و شادی افراد جامعه نخواهد شد اما چگونه؟
🖇
فلاسفه از ارسطو تا بیتلز استدلال کرده‌اند که پول باعث شادی نمی‌شود. از سال
۲۰۰۵، یک نظرسنجی، یک نمونه از بزرگسالان را از کشورهای مختلف جهان مورد آزمایش
قرار داده تا میزان رضایت از زندگی خود را در مقیاسی از صفر تا ده با امتیازدهی
مشخص کنند. نتیجه نظرسنجی به وضوح مشخص است:
📌به طور
متوسط، کشورهای ثروتمندتر، دارای سطح بالاتری ازخوشبختی و شادی بوده‌اند. همبستگی
ساده نشان می‌دهد که دو برابر شدن تولید ناخالص داخلی در هر فرد، رضایت از زندگی
را در حدود ۰/۷ افزایش می‌دهد. ولی واقعیت چیز دیگری است:
🖇 در
سال ۱۹۷۴ ریچارد استرلین، اقتصاددان، کشف کرد که رضایت عمیق از زندگی در آمریکا
بین سالهای۱۹۴۶ تا ۱۹۷۰ دچار رکود شده و این در حالی است که در همین مدت زمان،
اقتصاد ایالات متحده دارای افزایش ۶۵ درصدی در تولید ناخالص داخلی به ازای هر فرد
بوده است. او همچنین برای اطمینان از یافته‌ی خود، کشورهای دیگر را هم مورد
مطالعه قرار داد و نتیجه اینگونه شد:
📌 اگر چه
درآمد با سطح نشاط و شادی در کشورهای مختلف همبستگی دارد و رکود اقتصادی منبعی
مؤثر برای کاهش شادی جامعه است اما رشد تولید ناخالص داخلی (مثبت) در بلندمدت به
نظر نمی‌رسد که به تنهایی برای افزایش سطح شادی جامعه کافی باشد.
🖇
پارادوکس استرلین به شدت مورد مناقشه است زیرا بعضی از اقتصاددانان معتقد‌اند که
اگر از داده‌های با کیفیت‌تر و قابل اعتماد‌تر استفاده شود، می‌توان ارتباط بین
رشد اقتصادی و رشد شادی در جوامع را پیدا کرد. اما جدیدترین گزارش سازمان ملل از
سطح شادی در جهان نشان می‌دهد که پارادوکس استرلین در سطح جهان پابرجاست (یعنی
صرفا با افزایش تولید ناخالص داخلی، سطح شادی جوامع افزایش پیدا نکرده است).
📌 به طور
مثال؛ هند و چین در دهه گذشته به طور تقریبی دارای افزایش دو برابری در تولید
ناخالص داخلی (به ازای هر فرد) بوده‌اند و این درحالی است که میزان سطح شادی این
دو کشور، به اندازه‌ی ۱.۲ امتیاز (بر اساس نظرسنجی) کاهش پیدا کرده است.
✍مترجم:
رامین امانی، دانشجوی کارشناسی علوم‌اقتصادی دانشگاه کردستان.
منبع:
https://www.economist.com/graphic-detail/2019/03/21/economic-growth-does-not-guarantee-rising-happiness