پایگاه خبری فولاد ایران – یک دهه پیش، پلتفرم های رسانه های اجتماعی چین تا حد زیادی بدون سانسور بودند. یک نسل پیش، مطبوعات چین در طیف وسیع تری از موضوعات پرسه می زدند. سال‌ها قانون اساسی چین حق اعتصاب را تضمین می‌کرد. دنگ شیائوپینگ در سال 1982 آن را حذف کرد، زیرا نگران بود اعتراضات کارگران مدل رشدی را که به دستمزدهای پایین برای صادرات ارزان وابسته بود، مختل کنند. این مدل توسعه برای مدتی جواب داد، اما در اواخر دهه 2000، رهبری چین شروع به صحبت از نیاز به اصلاح عدم تعادل در اقتصاد، به ویژه عدم تطابق بین مصرف داخلی پایین و سرمایه گذاری بالا کرد.
بر اساس گزارش گروه حمایت از کارگران چین، تعداد اعتصابات کارگری در سراسر چین در اوایل دهه 2010 افزایش یافت و در سال 2015 به 2800 مورد رسید. در آن سال، پلیس برای جلوگیری از اغتشاش، فعالان کارگری را در سراسر منطقه تولیدی جنوبی چین بازداشت کرد.
به گزارش فولاد ایران، این روزها، همان چیزهایی که آن فعالان بازداشت شده برای آن مبارزه می‌کردند، مانند مرخصی زایمان، مراقبت‌های پزشکی و مستمری، در عمق موضوعات باروری پایین، مراقبت‌های بهداشتی ناچیز و فقر سالمندی ریشه دارد که حزب کمونیست تلاش می‌کند با آن مقابله کند. کارگران چین مدتها قبل از اینکه رهبر آنها درک کند، می دانستند که کشور به چه چیزی نیاز دارد.
منبع: فایننشال تایمز