پایگاه خبری فولاد ایران- اعمال تعرفه‌های ۵۰ درصدی بر واردات فولاد، مس و آلومینیوم، فراتر از مسائل اقتصادی است. این اقدام تلاشی برای بازپس‌گیری صنایع از دست‌رفته آمریکاست و همچنین برای تقویت پایگاه حامیان کارگری ترامپ صورت می‌گیرد.
طبق گزارش یورونیوز، درست مانند تعرفه‌های کشورمحور دولت آمریکا، تعرفه‌های سنگین ۵۰ درصدی بر تمام واردات فولاد، مس و آلومینیوم صرفاً اقتصادی نیستند، بلکه بازتاب‌دهنده تمایل ترامپ برای احیای صنایعی هستند که زمانی در آمریکا پیشتاز بودند و به‌عنوان ابزاری برای جلب حمایت پایگاه طبقه کارگر او عمل می‌کنند.
ترامپ مدت‌هاست که فولاد و آلومینیوم را به‌عنوان ستون فقرات قدرت آمریکا معرفی می‌کند و تولید آن‌ها را نه‌تنها برای بقا اقتصادی، بلکه برای امنیت ملی حیاتی می‌داند. در دوره اول ریاست‌جمهوری‌اش در سال ۲۰۱۸، او بر اهمیت حیاتی این صنایع تأکید کرد و گفت: «یک صنعت قوی فولاد و آلومینیوم برای امنیت ملی ما کاملاً حیاتی است. فولاد، فولاد است. اگر فولاد نداشته باشید، کشور ندارید. صنایع ما سال‌ها، در واقع دهه‌ها هدف اقدامات ناعادلانه تجاری خارجی قرار گرفته‌اند که منجر به تعطیلی کارخانه‌ها، بیکار شدن میلیون‌ها کارگر و نابودی جوامع کامل شده است. و این قرار است تمام شود این وضعیت باید پایان یابد.»
در مورد مس، ایالات متحده اکنون حدود نیمی از نیاز خود را وارد می‌کند، عمدتاً از شیلی و کانادا.
در روز چهارشنبه، درست پیش از ضرب‌الاجل ۱ اوت برای اجرای تعرفه‌های جدید، قیمت مس در آمریکا به شدت کاهش یافت و معاملات آتی مس با افتی ۲۰ درصدی به حدود ۴٫۵۵ دلار (۳٫۹۴ یورو) در هر پوند رسید، بزرگ‌ترین کاهش یک‌روزه ثبت‌شده.
این افت قیمت پس از آن رخ داد که قیمت مس در ماه جولای، زمانی که ترامپ برای اولین بار این تعرفه را اعلام کرد، به رکوردهای جدیدی رسید. ترامپ، با اقدامی غافلگیرکننده، اعلام کرد که مواد خام (بر خلاف محصولات نیمه‌ساخته) از این تعرفه معاف خواهند شد، که فشار عرضه را کاهش می‌دهد. واردات کنسانتره مس و کاتد تحت تأثیر تعرفه‌های جدید قرار نمی‌گیرند، اما واردات سیم، لوله و ورق مس مشمول آن‌ها خواهند بود.
در همین حال، دو برابر شدن تعرفه‌های فولاد و آلومینیوم — از ۲۵ درصد به ۵۰ درصد — باعث افزایش چشمگیر قیمت‌های داخلی فلزات در آمریکا شده است، واردات با قیمت رقابتی را قطع کرده و نوسانات هزینه برای تولیدکنندگان را افزایش داده است.
افزایش هزینه نهاده‌ها و کاهش عرضه باعث شده است که شرکت‌های آمریکایی به فکر بازگرداندن سرمایه‌گذاری‌ها و بازطراحی زنجیره‌های تأمین خود بیفتند.
با این حال، اینکه تعرفه‌ها واقعاً باعث افزایش تولید داخلی خواهند شد یا نه، هنوز مشخص نیست؛ چراکه تعرفه‌هایی که ترامپ در دوره اول خود اعمال کرد نیز چنین تأثیری نداشتند. تا سال ۲۰۲۴، تولید فولاد آمریکا در واقع ۱ درصد کمتر از سال ۲۰۱۷ (قبل از تعرفه‌های اولیه ترامپ) بود، در حالی که تولید آلومینیوم تقریباً ۱۰ درصد کاهش یافته بود.
بر اساس تحلیل‌های اخیر، تعرفه‌های ترامپ می‌توانند هزینه‌های تولید را تا ۴٫۵ درصد افزایش دهند، که بخش‌هایی با حاشیه سود پایین، مانند وسایل برقی و خودروهای برقی را تحت فشار قرار می‌دهد و همچنین ممکن است سرمایه‌گذاری در قطب‌های صنعتی کلیدی کشور را به تأخیر بیندازد.
در بیشتر قرن بیستم، ایالات متحده بزرگ‌ترین تولیدکننده مس در جهان بود تا اینکه شیلی این جایگاه را گرفت و پایان برتری آمریکا رقم خورد. امروز نیز شیلی همچنان بزرگ‌ترین تولیدکننده جهانی این فلز است.
در مورد فولاد، تولید آمریکا در اوایل دهه ۱۹۷۰ به اوج خود رسید، اما سپس این صنعت با رکودی طولانی مواجه شد که با چندین دوره رکود اقتصادی تشدید گردید. سیستم‌های تولید ارزان‌تر و کارآمدتر در ژاپن، کره جنوبی، اروپا و سایر مناطق، کارخانه‌های گران‌قیمت فولاد آمریکا را کنار زدند. دلار قوی نیز فولاد خارجی را ارزان‌تر می‌کرد، در حالی که کارخانه‌های داخلی با تجهیزات فرسوده، قراردادهای سنگین کاری و هزینه‌های محیط‌زیستی فزاینده روبرو بودند.
در مورد آلومینیوم نیز، آمریکا در بیشتر قرن بیستم بزرگ‌ترین تولیدکننده آن بود، عمدتاً به دلیل فراوانی برق ارزان برای فرآیند ذوب و همچنین تقاضای قوی داخلی از صنایع دفاعی، هوافضا و خودروسازی. اما در اوایل دهه ۲۰۰۰، چین جای آمریکا را به‌عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده آلومینیوم گرفت.
تعرفه‌های گسترده ۵۰ درصدی ترامپ بر مس، فولاد و آلومینیوم احتمالاً صنایعی را مختل خواهد کرد که به‌شدت به این مواد وابسته‌اند، از جمله ساخت‌وساز، دفاعی و حتی فناوری‌های سبز. هیچ‌جا این فشار به اندازه صنایع خودروهای برقی و انرژی‌های تجدیدپذیر محسوس نیست، جایی که این فلزات ضروری هستند و حاشیه سود نیز بسیار اندک است.
منبع: Euronews