پایگاه خبری فولاد ایران- روز دوشنبه، «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا وعده داد که بر هند تعرفه‌های اضافی وضع کند، زیرا به گفتهٔ او: «آن‌ها با خرید نفت روسیه، ماشین جنگی را سوخت‌رسانی می‌کنند.» ترامپ روز چهارشنبه به وعده‌اش عمل کرد و با امضای یک فرمان اجرایی، تعرفهٔ اضافی ۲۵ درصدی بر هند اعمال کرد. این تعرفهٔ جدید علاوه بر تعرفهٔ ۲۵ درصدی موجود بر صادرات هند به آمریکا وضع شده و ظرف ۲۱ روز آینده اجرایی می‌شود.
به گزارش اویل پرایس، سال گذشته، هند از چین پیشی گرفت و به بزرگ‌ترین خریدار نفت روسیه تبدیل شد و روزانه تا ۲ میلیون بشکه نفت ارزان‌قیمت خریداری کرد، معادل حدود ۲ درصد عرضه جهانی نفت. ارزش واردات نفت هند از روسیه در سال مالی ۲۰۲۵-۲۰۲۴ به ۵۰.۲ میلیارد دلار رسید و ۳۵ درصد از واردات نفت این کشور را تشکیل داد.
ترامپ گفت مشکل فقط این نیست که «هند مقادیر عظیمی نفت روسیه» می‌خرد، بلکه «بخش زیادی از این نفت را دوباره در بازار آزاد با سود کلان می‌فروشد، به همین دلیل، من به‌طور قابل‌توجهی تعرفهٔ هند را برای ورود به آمریکا افزایش خواهم داد.»
اکنون، وال‌استریت هشدار می‌دهد که فشار بر بزرگ‌ترین مشتری روسیه ممکن است پیامدهای شدیدی به همراه داشته باشد.
به گفتهٔ «جی‌پی مورگان»، روسیه می‌تواند با بستن خط لوله «کنسرسیوم خط لوله دریای خزر» (CPC) که شرکت‌های نفتی غربی مانند اکسون‌موبیل، شورون، شل، توتال‌انرژیز و انی از آن برای صادرات روزانه ۱ میلیون بشکه نفت خام استفاده می‌کنند، واکنش نشان دهد. ظرفیت کلی این خط لوله ۱.۷ میلیون بشکه در روز است.
نشانه‌هایی از آمادگی مسکو برای اقدام دیده می‌شود: ماه گذشته، «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهور روسیه، فرمانی صادر کرد که طبق آن، همهٔ کشتی‌های خارجی باید قبل از ورود به بنادر روسیه، از سازمان امنیت فدرال روسیه (FSB) مجوز بگیرند. این سازمان اختیار دارد ورود را تأیید یا رد کند. بندر «نووروسیسک» که نفت عبوری از خط لوله CPC را مدیریت می‌کند، از جمله بنادر مشمول این دستور است.
البته روسیه هم ممکن است آسیب ببیند، چراکه از دست دادن صادرات ۲ میلیون بشکه در روز، این کشور را مجبور می‌کند سطح تولید فعلی خود را که ۹ میلیون بشکه در روز است کاهش دهد—که این موضوع به‌شدت به درآمدهای این کشور ضربه می‌زند، آن هم در زمانی که روسیه زیر فشار کاهش قیمت نفت قرار دارد. طبق داده‌های وزارت دارایی روسیه، درآمد نفت و گاز این کشور در ژوئن نسبت به سال قبل ۳۳.۷ درصد کاهش یافته و به پایین‌ترین سطح در ۱۶ ماه اخیر رسیده است. برآورد می‌شود این کاهش در ژوئیه به ۳۷ درصد رسیده باشد، به دلیل تقویت روبل و افت قیمت نفت.
طبق گزارش چهارشنبهٔ بانک Standard Chartered، اگر پالایشگاه‌های هند «نتوانند جایگزین مناسبی پیدا کنند، هرگونه انحراف از ترکیب بهینهٔ نفت خام باعث ناکارآمدی عملیاتی و کاهش تولید فرآورده‌های پالایشی می‌شود و قابلیت جایگزینی، کمتر از آن چیزی است که بازار تصور می‌کند.»
در همین حال، قزاقستان خود را در میان آتش جنگ تجاری می‌بیند، زیرا اقتصاد این کشور وابستگی زیادی به صادرات نفت دارد. متأسفانه، قزاقستان به‌شدت در برابر تعطیلی خط لوله CPC آسیب‌پذیر است، چون گزینه‌های جایگزین محدودی دارد. این کشور می‌تواند از خط لوله «باکو–تفلیس–جیهان» (BTC) استفاده کند، اما این خط لوله ۱۷۶۸ کیلومتری که از سه کشور عبور می‌کند، اغلب به‌دلیل کم‌عمق بودن آب‌ها با مشکل مواجه است. انتظار می‌رود حجم نفت قزاقستان از طریق BTC در سال جاری به ۱.۷ میلیون تن برسد—افزایشی تنها معادل ۳۰۰ هزار تن.
با این حال، ممکن است اکنون قزاقستان بیش از همیشه انگیزه داشته باشد تا از روسیه حمایت کند. یک اختلاف بزرگ بین قزاقستان و شرکت‌های نفتی بین‌المللی بر سر توسعهٔ میدان نفتی «کاشاگان» در جریان است و قزاقستان میلیاردها دلار غرامت طلب می‌کند. این اختلاف بر ادعای عدم اجرای تعهدات قراردادی از سوی شرکت‌های نفتی متمرکز است، که باعث ضرر مالی هنگفت برای قزاقستان شده است. میزان ادعاهای قزاقستان به ۱۶۰ میلیارد دلار رسیده که شامل درآمد ازدست‌رفته ناشی از تأخیر و عملکرد ضعیف تولید است. چند روز پیش، بلومبرگ گزارش داد سهام‌داران پروژه کاشاگان در یک دعوای قضایی بر سر جریمهٔ زیست‌محیطی احتمالی ۴ میلیارد دلاری قزاقستان پیروز شدند.
با این حال، جشن شرکت‌های نفتی ممکن است کوتاه‌مدت باشد، زیرا «آستانه» می‌تواند سخت‌گیرانه‌تر عمل کند و از آن‌ها بخواهد بهایی متناسب با ریسک سیاسی فزاینده بپردازند.
منبع: Oilprice