پایگاه خبری فولاد ایران- اقتصادهای پیشرفته در دهه‌های اخیر با چالش‌های جمعیتی عمیقی روبه‌رو شده‌اند: کاهش نرخ زادوولد، افزایش سن متوسط جمعیت، و افت نیروی کار فعال. این روندها فشار مضاعفی بر رشد اقتصادی و پایداری مالی کشورها وارد کرده است. در چنین شرایطی، مهاجرت و حضور کارگران خارجی دیگر یک انتخاب صرفاً سیاسی یا اجتماعی نیست؛ بلکه به ضرورتی اقتصادی برای حفظ پویایی و رقابت‌پذیری تبدیل شده است.
طبق گزارش فایننشال تایمز، مطالعات و اظهارات اخیر در همایش اقتصادی جکسون هول نشان داد که کارگران مهاجر نقشی بسیار فراتر از سهم عددی خود در بازار کار دارند. در منطقه یورو، مهاجران تنها حدود ۹٪ از کل نیروی کار هستند، اما تقریباً نیمی از رشد نیروی کار را در سال‌های اخیر تأمین کرده‌اند. در آلمان، بدون وجود مهاجران تولید ناخالص داخلی (GDP) این کشور حدود ۶٪ کمتر می‌بود؛ رقمی که نشان می‌دهد مهاجرت نقشی اساسی در قدرت اقتصادی این کشور دارد. در اسپانیا، مهاجرت عامل مهمی در بازگشت سریع‌تر اقتصاد پس از همه‌گیری کرونا بوده است.
ژاپن یکی از پیرترین جوامع جهان است. اگرچه مهاجران تنها ۳٪ از نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند، اما همین گروه کوچک نیمی از رشد نیروی کار ژاپن را در سال‌های اخیر بر دوش کشیده‌اند. این آمار نشان می‌دهد که بدون جذب مهاجران بیشتر، اقتصاد ژاپن در دهه آینده با رکودی ساختاری و مزمن مواجه خواهد شد.
بریتانیا و معضل مشارکت نیروی کار
بریتانیا نمونه دیگری از کشورهایی است که در کنار پیری جمعیت با مشکلات ساختاری دیگری نیز دست‌وپنجه نرم می‌کند. کاهش مشارکت جوانان در بازار کار و افزایش بیماری‌های مزمن و مشکلات سلامتی که نیروی کار بالقوه را از چرخه تولید خارج کرده است.
این عوامل باعث شده دولت بریتانیا برای جبران کمبود نیروی کار بیش از پیش به مهاجران وابسته شود.
درکل، مهاجران برخلاف بسیاری از روایت‌های سیاسی و رسانه‌ای، بار اضافی بر دوش اقتصاد نیستند؛ بلکه نیرویی مولد و حیاتی برای آینده اقتصادهای ثروتمند محسوب می‌شوند. آنها نه تنها شکاف نیروی کار را پر می‌کنند، بلکه با افزایش مصرف، پرداخت مالیات، و ارتقای تنوع مهارتی موتور رشد اقتصادی را تقویت می‌کنند.
بدون سیاست‌های هوشمندانه در جذب و ادغام کارگران خارجی، بسیاری از کشورهای پیشرفته با کاهش رشد، افزایش فشارهای مالی و حتی بحران‌های اجتماعی مواجه خواهند شد. به همین دلیل، مهاجرت در دهه‌های پیش‌رو نه یک انتخاب سیاسی، بلکه ضرورتی اقتصادی است که آینده اقتصادهای ثروتمند را رقم خواهد زد.
منبع: فایننشال تایمز