پایگاه خبری فولاد ایران - امضای قرارداد خط لوله قدرت سیبری ۲ (Power of Siberia 2) میان روسیه و چین، به‌عنوان مهم‌ترین دستاورد دیدار اخیر رؤسای جمهور دو کشور، می‌تواند مسیر تازه‌ای در جریان تجارت جهانی گاز ایجاد کرده و به نوعی نظم جدیدی در بازار این انرژی تثبیت کند.
طبق گزارش اویل پرایس، بر اساس این توافق، روسیه پس از تکمیل خط لوله، سالانه بیش از ۱۰۰ میلیارد متر مکعب گاز به چین صادر خواهد کرد؛ رقمی که مشابه حجم گازی است که قرار بود از طریق پروژه نورد استریم ۲ به اروپا ارسال شود. اما با تصمیم رهبران اتحادیه اروپا برای توقف واردات انرژی روسیه طی دو سال آینده، این مسیر عملاً مسدود شده است.
این تحولات برای اروپا تبعات جدی دارد. صنایع اروپایی به دلیل هزینه بالای انرژی در مقایسه با چین با مشکل رقابت‌پذیری مواجه‌اند. چین با دسترسی به گاز ارزان‌تر از روسیه می‌تواند قیمت تمام‌شده کالاهای خود را پایین نگه دارد، در حالی که اروپا با واردات گران‌قیمت LNG، به‌ویژه از ایالات متحده، با هزینه‌های فزاینده دست و پنجه نرم می‌کند.
از منظر آمریکا نیز این توافق خبر خوبی نیست. چین که ماه‌هاست به دلیل تنش‌های تجاری، واردات LNG از آمریکا را متوقف کرده، با قرارداد جدید روسیه، وابستگی کمتری به LNG آمریکایی خواهد داشت. این امر می‌تواند بخشی از برنامه «سلطه انرژی» دولت ترامپ را با چالش مواجه کند.
با وجود رشد بی‌سابقه صادرات LNG آمریکا در ماه‌های اخیر، افزایش تقاضای داخلی این کشور به‌ویژه در پی توسعه مراکز داده، احتمالاً موجب بالا رفتن قیمت داخلی گاز و کاهش ظرفیت صادراتی خواهد شد. این مسئله برای اروپا، به‌عنوان بزرگ‌ترین بازار واردکننده LNG آمریکا، به معنای هزینه‌های بیشتر و فشار مضاعف بر اقتصاد است.
تحلیلگران معتقدند که اروپا در چنین شرایطی باید به دنبال گزینه‌های جایگزین خط لوله‌ای مانند منابع گازی آسیای مرکزی باشد، چرا که اتکا به LNG گران‌قیمت در بلندمدت می‌تواند رقابت‌پذیری اقتصادی این قاره را به‌شدت کاهش دهد.
منبع: Oilprice