پایگاه خبری فولاد ایران- در حالی که تلاش‌های جهانی برای مقابله با تغییرات اقلیمی تاکنون بیشتر بر بخش‌هایی مانند انرژی، حمل‌ونقل و صنعت متمرکز بوده، کشاورزی همچنان یکی از بخش‌های حیاتی و در عین حال، کم‌تأمین‌ترین حوزه‌ها در زمینه سرمایه‌گذاری اقلیمی باقی مانده است.
به گزارش رویترز، کشاورزی و سیستم‌های غذایی، مسئول حدود ۹۰ درصد از جنگل‌زدایی‌های مناطق گرمسیری و نزدیک به یک‌سوم از کل انتشار گازهای گلخانه‌ای هستند، اما تنها کمتر از ۵ درصد از سرمایه‌های مالی اقلیمی را دریافت می‌کنند.
تحقیقات جدید نشان می‌دهند که این بخش برای گذار به مدل‌های تولید پایدار و مقاوم در برابر تغییرات اقلیمی، که هم شغل ایجاد کنند و هم با توافق اقلیمی پاریس همسو باشند، سالانه به ۱.۱ تریلیون دلار سرمایه‌گذاری در پنج سال آینده نیاز دارد.
در نشست مذاکرات اقلیمی سازمان ملل در شهر بن، آلمان – که مقدمه‌ای بر اجلاس COP30 در برزیل است – یکی از چالش‌های اصلی، یافتن راهی برای آزادسازی منابع مالی لازم برای تغییر بنیادین در کشاورزی جهانی است.
کشاورزی، ستون فقرات امنیت غذایی و اقتصادی جهان است و معیشت و تغذیه میلیاردها نفر به آن وابسته است. با این حال، این بخش به‌طور فزاینده‌ای در برابر تغییرات اقلیمی آسیب‌پذیر شده است. در ۳۰ سال گذشته، افزایش دما و بلایای طبیعی باعث از بین رفتن ۳.۸ تریلیون دلار از بهره‌وری کشاورزان شده‌اند.
در میان همه کشورها، برزیل نمونه‌ای مهم و حیاتی است. این کشور یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان محصولات کشاورزی در جهان و میزبان ذخایر کربن و تنوع زیستی مهمی مانند جنگل‌های آمازون و منطقه‌ی سرادو است، اما کشاورزی هنوز عامل اصلی تخریب جنگل‌ها در این مناطق به شمار می‌رود.
با این حال، این رابطه الزامی نیست. دولت برزیل اعلام کرده که بیش از ۱۰۰ میلیون هکتار زمین مرتع تخریب‌شده در کشور وجود دارد که ۴۰ درصد آن قابلیت بازیابی برای تولید محصولات غذایی یا جنگل‌کاری با بهره‌وری بالا را دارد. با بازسازی همین زمین‌ها که اغلب فقط یک‌سوم پتانسیل واقعی خود را دارند می‌توان نیاز جهانی به گوشت و سویا را پاسخ داد بدون قطع حتی یک درخت جدید.
کشاورزان و کسب‌وکارها در برزیل نشان داده‌اند که بازیابی زمین‌های مرتعی، کشت‌پایدار، دامداری هوشمند و سیستم‌های کشاورزی-دامداری تلفیقی می‌توانند تولید را افزایش، تاب‌آوری را تقویت و درآمد را بیشتر کنند، بدون نیاز به نابودی بیشتر طبیعت.
اما اجرای این الگوها در مقیاس بزرگ، نیاز به تأمین مالی انعطاف‌پذیر و تحمل‌پذیر در برابر ریسک دارد. در حال حاضر، وام‌های کشاورزی معمولاً کوتاه‌مدت، گران‌قیمت و بر مبنای الگوهای قدیمی‌اند. بازسازی زمین‌ها ۷ تا ۱۰ سال طول می‌کشد تا بازدهی دهد. تولیدکنندگان کوچک اغلب توانایی ارائه وثیقه ندارند و ریسک‌های ارزی، سرمایه‌گذاری خارجی را دلسرد می‌کند
برای تحول در کشاورزی پایدار، به نوعی سرمایه‌گذاری اولیه نیاز داریم که ریسک را بپذیرد تا سرمایه‌گذاران بزرگ‌تر وارد شوند. در برزیل، برای تحریک ۸ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری تجاری تا سال ۲۰۳۰، حدود ۲ میلیارد دلار سرمایه کاتالیزوری لازم است.
سال آینده می‌تواند سرنوشت‌ساز باشد. جهان به رهبری قوی در مذاکرات اقلیمی نیاز دارد. به‌جای بحث‌های فرسایشی و رویه‌ای، کشورها باید بر پروژه‌های واقعی و راه‌حل‌های عملی تمرکز کنند.
در مورد کشاورزی پایدار، اگر سرمایه‌گذاری کاتالیزوری سریع و در مقیاس بالا آزاد شود، پروژه‌های آزمایشی می‌توانند به تحولی سراسری در سیستم غذایی تبدیل شوند – در برزیل و فراتر از آن.
منبع: Reuters