پایگاه خبری فولاد ایران - صنعت تولید همواره ستون فقرات اقتصاد ایالات متحده بوده است، صنعتی که شغل ایجاد میکند، نوآوری را به پیش میبرد و برای میلیونها خانواده منبع درآمد و مسیر شغلی فراهم میکند.
امروز نزدیک به ۱۳ میلیون آمریکایی در بخش تولید مشغولاند، اما این صنعت با چالشی جدی روبهرو است که آیندهاش را تهدید میکند: شکاف فزایندهٔ نیروی انسانی ماهر.
طبق گزارش نیوزویک و بر اساس پژوهشی از دیلویت (Deloitte) و مؤسسهٔ تولید آمریکا (The Manufacturing Institute)، کشور در دههٔ آینده باید حدود ۳٫۸ میلیون شغل تولیدی جدید را پر کند.
اما نیمی از این موقعیتها، حدود ۱٫۹ میلیون شغل، ممکن است خالی بمانند، چون نیروی کار ماهر کافی وجود ندارد. تنها در ماه ژوئیه، تعداد فرصتهای شغلی در صنعت تولید ۱۰ درصد افزایش یافت و به ۴۷۳ هزار موقعیت خالی رسید. این فقط یک مسئلهٔ کاری نیست؛ بلکه یک مسئلهٔ رقابت ملی است.
یکی از عوامل اصلی این شکاف، تغییرات نسلی در نیروی کار است. نیروی کار تولیدی آمریکا به سرعت در حال پیر شدن است. در دو دههٔ گذشته، سهم کارکنان ۵۵ ساله و بالاتر در این صنعت بیش از دو برابر شده است.
با بازنشسته شدن نیروهای باتجربه، نسل جوان به اندازهٔ کافی جای آنها را پر نمیکند.
سالهاست که نظام آموزشی دانشآموزان را به سمت مدارک دانشگاهی چهارساله هدایت کرده و در مقابل، مشاغل فنی و مهارتی بهویژه در تولید، نادیده گرفته شده یا حتی با انگ منفی همراه بودهاند.
تصویر قدیمی از کارخانهها همچنان در ذهنها مانده است. اینکه تولید صنعتی کاری سخت، کثیف، خطرناک و بدون مسیر رشد است. اما این تصویر دیگر با واقعیت امروز مطابقت ندارد.
تولید مدرن بسیار فنی، تمیز و ایمن است و در کارخانههایی انجام میشود که با روباتیک، هوش مصنوعی (AI) و اصول پایداری زیستمحیطی اداره میشوند. اینها صرفاً «شغل» نیستند، بلکه مسیرهای شغلی بلندمدت در صنعتی نوآورانه هستند.
در سال ۲۰۲۳، میانگین حقوق در بخش تولید ۱۰۲٬۶۲۹ دلار بوده و این صنعت همواره در میان بخشهایی قرار دارد که بیشترین پوشش بیمه و مزایای شغلی را ارائه میکنند.
مشکل اصلی فقط «کمبود نیروی انسانی» نیست، بلکه کمبود آگاهی و دیده شدن این فرصتها است.
طبق دادهها، حدود ۹۰ درصد دانشآموزانی که در دورههای فنی–حرفهای (CTE) شرکت میکنند، هرگز از یک کارخانه دیدن نکردهاند.
نمیتوان از دانشآموزان انتظار داشت مسیر شغلیای را انتخاب کنند که اصلاً با آن آشنا نیستند.
برای اینکه نسل جدید به فرصتهایی که در اطرافشان وجود دارد علاقهمند شود، صنعت باید پل ارتباطی میان کلاس درس و کارخانه ایجاد کند.
برخی شرکتهای پیشرو از هماکنون دستبهکار شدهاند تا مسیر آموزش تا اشتغال را تقویت کنند.
در شرکت Saint-Gobain North America، برنامهای با نام Sustaining Futures, Raising Communities راهاندازی شده است؛ برنامهای بلندمدت که فناوری و نوآوری تولیدی را به داخل مدارس میبرد و دانشآموزان را به بازدید از محیطهای واقعی کارخانهها دعوت میکند.
این شرکت تاکنون با مدارس در کارولینای شمالی و مینهسوتا همکاری کرده و قصد دارد در سال تحصیلی ۲۰۲۶–۲۰۲۵ با بیش از ۱۰ دبیرستان دیگر در ایالتهای لوئیزیانا، ماساچوست، تگزاس، پنسیلوانیا، میزوری و آرکانزاس نیز همکاری کند.
در همین حال، کمپین Creators Wanted از سوی The Manufacturing Institute در حال معرفی فرصتهای شغلی موجود در تولید مدرن برای دانشآموزان و والدین است.
حتی در جهانی که روزبهروز دیجیتالیتر میشود، همهچیز هنوز بر پایهٔ کالاهای فیزیکی میچرخد —
از سقف خانههایمان گرفته تا تراشههای تلفنهای هوشمند و کامیونهایی که مواد غذاییمان را حمل میکنند،
تولید است که همهٔ اینها را ممکن میسازد.
بدون نیروی کار قوی، با خطر تاخیر در تولید، افزایش هزینهها و کاهش نوآوری روبهرو خواهیم شد. آیندهٔ تولید وابسته به نسل جوان است. اکنون زمان آن رسیده که الهام دهیم، آموزش دهیم و در استعدادهای جوان سرمایهگذاری کنیم.
منبع: Newsweek